Typowym zastosowaniem marmuru są blaty łazienkowe, obudowy jacuzzi, okładziny ścienne czy też kominki, jednak możliwe jest również jego wykorzystanie w kuchni. Odradzamy jednak takie rozwiązanie ze względu na podatność marmuru na zadrapania oraz działanie kwasów występujących np. w occie, ketchupie czy cytrusach. Działanie wielu chemikaliów może również osłabić połysk kamienia. Granit z kolei to jeden z najtwardszych istniejący kamieni. Nie ulega działaniu kwasów, jest odporny na zadrapania narzędziami kuchennymi oraz typowe dla kuchni wysokie temperatury. Okazuje się być idealnym materiałem do wykorzystania go na blaty kuchenne. Mnogość gatunków granitów, kolorów i rodzajów wykończeniowych powierzchni pozwala w czym wybierać. Niestety brakuje wśród granitów tak subtelnych struktur, delikatnych użyleń, jakie posiadają marmury. Takie możliwości dają natomiast kamienie sztuczne – konglomeraty kwarcowe. Do podstawowych zalet blatu z konglomeratu kwarcowego należą: brak nieoczekiwanych spoin, mikropęknięć, przeżyleń, estetyczna jednolita powierzchnia, struktura do złudzenia przypominająca naturalny kamień. Dodatkowym atutem jest wysoka jakość, gwarantowana przez producentów trwałość i odporność na uszkodzenia mechaniczne. Konglomerat kwarcowy ma sporą odporność na domowe kwasy, na przykład soki, a jego czyszczenie nie przysparza większych trudności. Blat z konglomeratu posiada też wady a zaliczamy do nich: niższa niż w przypadku kamieni odporność na promienie UV, niższa w porównaniu do granitów odporność na kontakt z gorącymi garnkami. Nie zaleca się także używania drucianych szczotek, wybielacza, acetonu, chloru. Kolejną wadą jest także wysoka cena, często przewyższająca wartość blatu z marmuru czy granitu. Pomimo swych wad, jest modnym, praktycznym rozwiązaniem dla mebli kuchennych. Zarówno kamień naturalny jak i konglomerat kwarcowy to materiały o właściwościach antybakteryjnych co oznacza, że zapobiega rozwojowi groźnych mikroorganizmów.